donderdag 17 september 2015

Intronaut, "Fast Snakes" -- Track Review

Via Century Media
Intronaut, "Fast Snakes"
The Direction of Last Things
Progressive Sludge Metal
Release: 13 november







Intronaut, een Californische Progressive Sludge Metal band, komt op 13 november met een nieuw album uit, genaamd The Direction of Last Things. De plaat wordt uitgegeven bij Century Media Records, een platenlabel dat ondertussen is uitgegroeid tot het grootste label voor (bijna) alle soorten metaal. Afgaande op de vorige releases van Intronaut, die telkens meer en meer gepolijst en atmosferisch klonken, zou je verwachten dat de nieuwe single die nu vrijgegeven is, “Fast Worms”, die evolutie verder zet. Niet helemaal.

Waar bij de laatste twee albums, Valley of Smoke (2010) en Habitual Levitations (2013), de Sludge minder werd geaccentueerd en steeds meer, ja, zeg maar ‘lounge jazz’ werd geïncorporeerd, krijgen we hier een brok ruwheid voorgeschoteld die sterk lijkt op de eerdere werken van de band, met name Void (2006) en Prehistoricisms (2008). Toen was het viertal ook al bezig met progressieve elementen, maar de focus lag meer op de ‘groove’, en op de zware, harde composities in polyritmes die je hoofd doen tollen. Het gebruik van zulke polyritmes is ook aanwezig op de laatste albums, maar het harde lag er niet meer vingerdik op. Alles begon meer te zweven, het klonk wat meer gestroomlijnd en esoterisch.

De nieuwe track combineert het beste uit de discografie van het viertal tot nu toe. Het grijpt muzikaal terug naar de pure Sludge van de eerste albums, maar houdt tegelijk ook de beste elementen van de progressieve atmosfeer van de laatste albums bij. Het is een nummer dat de pure synesthesie biedt van wat Intronaut kan.

Het nummer opent met een fijn melodietje opgedeeld in sequenties die snel onderbouwd worden door een ritme sectie tot alles ontploft in een groove vanjewelste. De losse ritmes die hier vermengd worden, doen het nummer heel vloeiend klinken, maar dan met genoeg tegenritmes en accenten om het niet te doen voortdraven zonder de aandacht te houden. Vooral drummer Danny Walker benadrukt dat vloeiende met een paar fantastische ‘fills’ die rollend en vliedend zijn, gepositioneerd aan de rand van de mix samen met de fijne, hoge gitaar tonen, terwijl hij met de snare nog scherpe accenten weet te geven. Op het internet wordt hij wel eens een machine genoemd in de best mogelijke betekenis van dat woord, en ik neig met die stelling akkoord te gaan. Centraal staan echter de diepe, ruwe tonen van de ritme gitaar en de bas die het lied voortdrijven met voelbare energie.

Het feit dat dit alles te onderscheiden is in de mix getuigt van hoe subliem het werk van Devin Townsend hier wel niet is. Het album werd volgens de band in vier dagen live opgenomen in de studio met producer/engineer Josh Newell—iets wat ongebruikelijk is voor de heren omdat ze normaal voor lange studiosessies gaan—en dan naar ‘Hevy Devy’ Townsend gestuurd voor de afwerking. Het resultaat is gewoonweg fantastisch en ik krijg er niet genoeg van.

De muziek zelf is intrigerend zonder met overdaad te flirten. Er zit genoeg variatie in om niet in monotonie te vervallen. Het begin klinkt visceraal en hard, met zanger Sacha Dunable die het beste van zichzelf geeft zowel ‘clean’ als met zijn ‘growls’. En dan komt er plots dit frisse tussenstuk dat doet denken aan bands als Scale The Summit, waar de band het even kan uitjammen tot er een bas-solo komt. Ja, een bas-solo. Ik wil toch even benadrukkend hoe geweldig het geluid van de bassist Joe Lester wel niet is op deze opname. De bas klinkt vol en diep zonder de metaalachtige kwaliteit van de snaren te verliezen.

Dit zachtere tussenstuk gaat dan weer over in een volle laag van Sludge Metal. De overgangen tussen deze drie delen klinken natuurlijk en logisch. Het hangt allemaal samen op een manier die op de vorige albums niet te horen was. Dit moet het resultaat zijn van de studiosessies. Muziek live inspelen als band zorgt sowieso voor meer energie en synergie op de opname. Het feit dat Devin Townsend een lichte reverb op elk instrument heeft toegepast, zorgt voor een heel ruimtelijk en ‘dichtbij’ gevoel wanneer je het nummer hoort. Het brengt de muziek tot leven.

Op basis van deze single moet ik toegeven dat ik nu sterk uitkijk naar het nieuwe album. Het is zelden dat Sludge Metal op zo’n overtuigende manier wordt gebracht. Bravo, Intronaut. Laat de full-length maar komen.

Het nieuwe nummer is te beluisteren op de Century Media Records website via deze link.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten